Nederland 15 April 2011 -Twitter is een geweldig medium. Het is alleen jammer dat er geen pauze-knop op zit.
Vroeger was het simpel. Je had journalisten en die luisterden naar de politie-scanner. Zij kwamen op kleine en grote rampen af. Speurden wat in het rond. Belden keurig met persvoorlichting. Kregen bevestiging voor wat ze al wisten. En de volgende dag stond het bericht in de krant.
Vroeger is dood.
Nu zingt elk incident vrijwel direct na het gebeuren rond op Twitter. Het dorpsplein. Maar dan oneindig veel groter. De vreselijke schietpartij in Baflo is het zoveelste voorbeeld van de kracht en de zwakte van Twitter. De eerste berichten op Twitter vlogen alle kanten op. Zes doden. Een agent is gedood. Herstel!: agent is niet dood. Maar een burger wel. Herstel!: de agent is wel dood. Burgerdode is een 15-jarig meisje. Herstel!: burgerdode is een 29-jarige vrouw. De dader is bekend! Dit zou hem kunnen zijn. Hier is zijn foto en dit is zijn naam. Herstel!: sorry, het is hem toch niet.
Fijn als je in een klein dorp in Groningen woont en ineens enkele minuten als moordenaar door het leven moet.
De dynamiek van Twitter dendert door. En is ook niet te stoppen. De politie in Groningen moest er in dit geval zelfs aan te pas komen om – eveneens via Twitter – twitteraars een halt toe te roepen. ‘Deze informatie is onjuist. De verdachte zit vast’
De journalistiek is al lang niet meer alleen en heeft mede door de populaire chatdienst te maken met duizenden burgerspeurders. Het nieuws zingt rond terwijl zij nog speuren naar bevestiging. De vraag is in hoeverre journalisten mee moeten gaan met de snelheid van Twitter. Wachten we tot we een compleet en duidelijk verhaal hebben? Met het risico als laatste aan te sluiten in de rij?
Of wagen we de gok?
(Bron: Rechtbankverslaggever)
0 reacties:
Een reactie posten